Ormangülü sarısı: yaprak döken, pontus azalea

Ormangülü sarısı, gülün uzak bir akrabası olan çok etkili bir dekoratif çiçektir. Uygun bakım ve agroteknik kurallara bağlılık ile bu bitki bir bahçe veya kır evi için harika bir dekorasyon olabilir. Ek olarak, bu tür ormangülü yüksek adaptif yeteneklerle karakterizedir.

Botanik açıklama

Ormangülü için bir başka isim de Pontic açelya'dır, 18. yüzyılın sonunda yetiştirilmiş ve bir kültür bitkisi olarak kabul edilmeye başlanmıştır. Aynı zamanda çok sayıda hibrit çeşit geliştirilmeye başlandı. Daha sonra bu çiçeğin yetiştiriciliğine Belçika katıldı. Ormangülü sarısı, yetiştirilen türünün ilk çiçeklerinden biriydi. Avrupa'nın orijinal bir sakinidir ve uzun zamandır dağ çayırlarından şehir sakinlerinin ön bahçelerine taşınmıştır.

Zarif bir ormangülü çiçeği cinsi, Pontic açelyasına ek olarak bu çalıların yaklaşık bir buçuk bin türünü içeren Heather ailesine aittir.

Ormangülü Eldiven Kehribar

Sarı orman güllerinin en parlak temsilcilerinden biri, yaprak döken çeşittir Gloving Embers, oldukça kompakt ve yavaş büyüyor.

Ayrıca popüler olan çeşitler şunlardır:

• Adonis - çiçekler beyaz renktedir ve 10 yıldan fazla büyüyen eliptik yapraklardır;
• Raimund - geç çiçek açan pembe salkımının turuncu lekeleri ve kalıcı güçlü bir kokusu vardır;
• Sunthe Nectarine kırmızımsı renk tonları, turuncu dalgalı yaprakları olan altın bir top gibi görünüyor.

Ormangülü türlerinin ortak botanik özellikleri, sürgünlerin tepelerinde demetler halinde büyüyen eliptik veya mızrak şeklinde yapraklardır. Çiçek salkımları yemyeşildir, pembeden kırmızıya, sarıdan beyaza çeşitli tonlar ve renk tonları ile değişen bir renge sahiptir. Her bir çiçek çapı 6 cm'ye kadar olan bir çanı andırır.

Ormangülü sarısı alçak (1,5 m'ye kadar) bir çalıdır, genişliği maksimum 6 m'ye kadardır, bir hilala kadar çiçeklenme süresi Mayıs ayında başlar ve 10 Haziran'da sona erer.

Sarı ormangülü çiçek

Dağıtım ve ekoloji

İlk adı olan Pontus açelyasına bakılırsa, sarı ormangülü dağıtımına Karadeniz kıyılarından başladı, çünkü Antik Yunanistan'da buna denirdi. Ancak çeşitli açelya çeşitlerinin yaşam alanı Karadeniz bölgesi ile sınırlı değildir. Çok daha geniştir ve Kafkaslar, Küçük Asya, Karpatlar ve Alpleri içerir.

Bazı orman gülleri türleri hemen hemen tüm dünyada yetişir, ancak çoğu Çin ve Japonya'da (200'den fazla çeşit) bulunmaktadır.

Ormangülü, Rusya'nın Astrakhan, Volgograd bölgeleri, Kalmıkya gibi kurak step iklimi olan bölgelerde en zor olanıdır. Ve soğuk, ancak az karlı bir kışın olduğu yerde, bu çalı dona karşı direncine rağmen hiç büyümeyecektir.

Diğer orman gülü türlerinden farkı nedir

Çiçekçiler, orman gülü çeşitlerinin toplamının 20 bini aştığını hesapladı ve ıslah çalışmaları nedeniyle artmaya devam ediyor.Çoğu donlara çok iyi tahammül etmeyen termofilik türlerdir.

Açıklamaya göre, sarı ormangülü, türünün en parlak veya en muhteşem temsilcisi olarak kabul edilemez, ancak onu Rusya'da çok popüler kılan ayırt edici bir özelliğe sahiptir. Bu, olumsuz dış etkilere karşı direncidir, bu nedenle hemen hemen her yerde yetiştirilebilir - Avrupa bölgeleri, Urallar ve Trans-Urallar, güney Sibirya, Uzak Doğu. Aynı zamanda, çiçek o kadar iddiasız ki hiçbir bakım gerekmiyor, kendi başına başa çıkacak. Başarılı büyümesi ve yemyeşil çiçeklenmesi için, hafif asidik veya nötr toprak türleri ile biraz turba veya funda toprağı yeterlidir.

Tıpta nasıl kullanılır

Dekoratif işlevlerine ek olarak, sarı ormangülü ve bu bitkinin diğer çeşitleri birçok geleneksel ilaç tarifinde kullanılmaktadır. Örneğin, aşağıdaki rahatsızlıkların tedavisinde çok iyidirler:

• kalp ritimlerinin ve yüksek tansiyonun ihlali;
• vasküler problemler;
• romatizma ve diğer eklem hastalıkları;
• kronik kolit;
• vejetatif nevroz;
• kısırlık ve diğer kadın hastalıkları (erozyon dahil);
• migren;
• dizanteri.

Orman gülü kaynatma, duş almak için ve idrar söktürücü, terletici ve anestezik olarak kullanılır. Enfekte yaraları yıkarlar, stomatit ve bademcik iltihabı tedavi ederken ağzı çalkalarlar. Ormangülü kökünün alkol tentürü, bulaşıcı ve bakteriyel hastalıkları iyileştirir (reçineler, uçucu yağlar ve avikularin içeriğinden dolayı).

Çay için kurutulmuş hammaddeler

Tibet tıbbında, çiçek çok fazla flavonik, ursolik, oleanolik asit içerdiğinden, bu bitki çevreye mükemmel bir adaptasyon olarak kullanılır.

Büyüyen koşullar

Ormangülü sarısı, oldukça uyumlu bir bitkidir. Fakir topraklarda, orman kenarlarında, kayalık yamaçlarda ve dağ ormanlarında bile büyüyebilir.

Açelya ışık gerektirir ve biraz kuraklığa dayanıklıdır, açık yerleri tercih eder. Kök sistemini aşırı yeraltı suyundan korumak ve eriyen su ile taşmayı önlemek gerekir.

Çim (1 kısım), turba (2 kısım) ve kumdan (1 kısım) oluşan, hafif asidik veya nötr pH reaksiyonlu bir bitki yetiştirmek için bir toprak karışımına (tınlı veya kumlu tınlı) sahip olunması arzu edilir. Toprağın başka bir versiyonunu da oluşturabilirsiniz: 2 parça funda arazisi, bir parça turba ve kum veya 2 parça turba, artı birer yapraklı toprak ve ince kum.

Yüksek kaliteli organik gübre uygularken, sarı orman gülü özellikle isteyerek ve bereketli bir şekilde çiçek açacaktır. Beslenme için en iyi karışımlar ve tek bileşenler şunlardır:

• turba toprağı sürmek;
• funda toprağı veya kompost;
• iğneler;
• talaş ve doğranmış iğne yapraklı ağaç kabuğu.

Çiçek tarhındaki toprağın kazılmasına gerek yoktur ve gübre, kar eridiği andan sonbaharın sonuna kadar oldukça mütevazı dozlarda malçlanarak uygulanır. Kışın beslenmeye devam edilmesi tavsiye edilir. Bitkinin dallı köklerinin kaplaması gereken alanlardan biraz daha büyük bir alana gübre uygulamak gerekir (yetişkin bir açelya çalısı için bu yaklaşık 2,5 m²'dir). Malçlama, nem biriktirdiği için kuraklığı da önler.

İniş

Pontus açelyaları, dikimden sonra yeni bir yere kolayca uyum sağlar, ancak onlara uygun toprak sağlamanız gerekir. Fideler, köklere yakın bir topakla veya çıplak bir kök sistemi ile toprağa aktarılabilir. Bunu sonbaharda yapmak en iyisidir, asıl mesele toprağın nemli olması ve havanın çok sıcak olmamasıdır.

Ormangülü inişi nasıl

Bir kürekle toprakta bir çöküntü yapılır, oraya bir kök yerleştirilir, ardından çiçeğin köklerinin toprağa daha iyi yapışması için toprak yanlardan sıkıca sıkıştırılır.

İniş yerinin seçimi ve hazırlanması

İniş sahası, dağınık veya değişken kısmi gölgede olmalı, tercihen yokuşlarda olmamalıdır. Rüzgarlardan korunaklı kumlu bir alan yerine tınlı toprağı olan bir alan seçmek daha iyidir.

Dikimden önce, toprağa gerekli miktarda turba (yarım metre yüksekliğe kadar olabilir) iyice karıştırılarak verilmelidir. Ayrıca, bölgeyi iğne yapraklı veya funda topraktan bitki beslenmesine yardımcı olacak mikroskobik mantarlarla doldurabilirsiniz.

Hastalıklar ve zararlılar

Orman gülleri, diğer bitkiler gibi hastalıklara ve böcek zararlılarının saldırısına karşı hassastır.

Ormangülü böcek

En tehlikeli olanlar:

• ormangülü dallarından suları emen, kurumaya ve güzelliğini kaybetmeye başladığı için akasya sahte kalkanı;
• ormangülü böcek yaprakları bir hortumla deler, ardından üzerlerinde siyah noktalar oluşur, görünümü bozar ve düşmelerine neden olur;
• örümcek akarı bitki sularıyla beslenir, yapraklar solar ve düşer;
• tarla sümüklüböceği orman gülünün genç yapraklarında delikler açar, ardından bitkiler hızla ölecektir;
• ormangülü beyaz sineği - larvaları bir çiçeğin yapraklarına bırakan bu sinek, bundan kurur ve solur.

Orman gülleri mantar hastalıklarından muzdariptir; trakeomikoz (köklerin çürümesine yol açar); geç yanıklık çürümesi (gövdeler ve kökler kahverengileşir, çürür ve solar); septoria spot; tomurcuk çürümesi vb.

Tarımsal kimya ve halk ilaçlarının başarıları bu sıkıntıların üstesinden gelmeye yardımcı olur.

Doğada, orman gülleri haklı olarak renkli çalılarda en parlak ve en çeşitli olarak kabul edilebilir. Rusya'da en yaygın ormangülü sarıdır. Alışılmadık şekilde bereketli bir şekilde çiçek açar ve aynı zamanda yüksek uyarlanabilirliğe sahiptir. Minimum özenle, çiçek yetiştiricilerinin gözünü uzun süre memnun edebilir.